Hulp uit onverwachte hoek

Confrontatie & verlangen
Op enig moment werd ik met twee indringende observaties geconfronteerd: 1) je praat en beweegt met je hoofd maar de rest van je lichaam is als een standbeeld 2) je bent in de groep afwezig en laat niet van je horen, terwijl wij graag willen weten hoe je over dingen denkt. Ik vond het niet fijn dit te horen maar wel goed om te weten. Het verlangen 'om te zeggen wat ik te zeggen had' droeg ik altijd al bij me maar telkens bedacht ik allerlei redenen om maar niet in actie te komen!

Waar lag voor mij de sleutel: mijn lichaam geeft signalen als het spannend wordt. Dat is het moment om 'in te stappen'. Tijdens een workshop van Peter Faber had ik ooit al ervaren hoe goed het voelde om je stem en je gezicht te gebruiken. De rest van mijn lichaam deed toen niet mee, tegen de instructie in!

Mijn hele lichaam deed het werk

Vroeger had ik nooit moeten vechten omdat anderen altijd voor mij in de bres sprongen. Tot het moment dat trainer George van Veen mij uitnodigde tegen een bokskussen te trappen en vroeg of ik het zat was om 'niet in te stappen'. Ik riep 'ja' en begon uit alle macht te trappen. Het roepen werd schreeuwen. Mijn hele lichaam trilde! Vervolgens kreeg ik een judojas aan en voordat ik het wist lag ik ondersteboven.  'Wat doet dit met je?', vroeg hij terwijl ik daar zo ongemakkelijk lag. 'Ik heb dit aan mijzelf te danken en er is niemand die mij te hulp schiet'. Met andere woorden: wil ik mij laten horen, dan zal ik ten volle dienen in te stappen.

Jiu Jitsu

Voor mij bleek het een prachtige vorm: karate, judo en aikido. Het fysieke 'instappen' helpt mij bij het 'figuurlijk' instappen en verbinding te maken met de ander. 'Ik zeg wat ik te zeggen heb', wat een bevrijding! Nog een aardig detail: in de training 'Van onderhandelen naar mediation' wijden wij een onderdeel helemaal aan Aikido ... Zo vielen mijn puzzelstukken op hun plek. Wat doet jouw lichaam voor jou?

Hulp uit onverwachte hoek
© Alle rechten voorbehouden.
1
0
1